Każdy, kto ma obecnie więcej niż 30 lat, jest w stanie przypomnieć sobie, że w zaledwie 20-letnim okresie czasu trendy dotyczące zarostu zmieniały się kilkakrotnie. Męski zarost ma ogromne znaczenie dla męskiego wizerunku. Dziś mężczyźni mogą profesjonalnie dbać o swoje brody i wąsy. Powstaje coraz więcej salonów, których celem jest dbanie o wygląd męskich zarostów. A jak wyglądało to dawniej? Okazuje się, że nie tylko obecnie kierujemy się w tym temacie trendami.
Daleka i bliska historia zarostu
Zarost ma, w różnych wymiarach, znaczenie od początków cywilizacji. Ludzie pierwotni prawdopodobnie niezbyt przejmowali się swoim zarostem i akceptowali go takim jaki był. Podcinanie okazałych bród miało wyłącznie wymiar praktyczny. W starożytności zarost (lub jego brak) świadczył o przynależności do danej warstwy społecznej lub o statusie materialnym. Podczas gdy w kulturze Mezopotamii dbano o t,o aby brody wyglądały okazale, zdobione je i posypywano złotym proszkiem, tak w starożytnym Egipcie liczyła się idealnie gładka twarz. W starożytnej Grecji, broda była atrybutem filozofów i myślicieli. Później zapuszczano brody na czas dalekiej podróży, wojny lub do czasu spełnienia obietnicy. W okresie średniowiecza, kiedy to na terenach Europy dochodziło do licznych wojen, broda w żelaznej zbroi była zwyczajnie niepraktyczna. Zarost nie pozostawał bez znaczenia dla duchowieństwa. W kościele prawosławnym, duchowni nosili długie brody, ponieważ było to bliższe wyobrażeniu Boga. W kościele katolickim natomiast, duchowny miał być gładki i dobrze prezentować wizerunek kościoła. Potem, przez wieki bywało to różnie. W dynastii Piastów broda i wąsy były rzadkim widokiem, jednak zdarzało się, że niektórzy przedstawiciele rodu nosili zarówno brody jak i wąsy. Za czasów Polski szlacheckiej również był czas, w którym noszono zarówno bujny zarost jak i długie włosy, a wąsy przez długi czas były nieodłącznym atrybutem każdego szlachcica. Wąsy i brody musiały być starannie przystrzyżone, a tym zajmowali się ówcześni cyrulicy i balwierze.
Ostatnie dekady
Pierwsze trzy dekady XX wieku to z pewnością czas wąsów. Gęstych, ale perfekcyjnie przystrzyżonych. Ówcześnie mężczyźni stosowali pomady na głowę, które nadawały fryzurze pożądany kształt o oddzielał wyraźnie przedziałek. Lata 50’te to czas gładkich twarzy i bujnych, starannie ułożonych w fale włosów. Lata 60’te i 70’te to czas dość nieokiełznanego zarostu. O ile lata 60’te to nieco krótsze włosy i skromniejszy zarost, tak lata 70’te w dużym stopniu upłynęły pod znakiem długich włosów oraz bujnej brody i wąsów. Opozycyjnie do mody sprzed dekady, w latach 80’tych wąsy były raczej rzadkością. W latach 90’tych, pod wpływem popularności muzyki rockowej wąsy i długie włosy znowu pokazały się na męskich twarzach. Od początku wieku, aż do teraz – moda na męskie zarosty lub ich brak zmienia się właściwie co kilka lat. Początek tysiąclecia to moda na gładkie twarze i wystylizowane fryzury. W międzyczasie pojawiła się moda na tzw. mężczyznę metroseksualnego, który dba o swój wizerunek w równym stopniu co kobieta, usuwając nie tylko zarost na twarzy, ale także depilując całe ciało. Po tym czasie, około roku 2011, po raz pierwszy chyba w historii, przyszła moda na kilkudniowy zarost, który właściwie nigdy nie był akceptowany i zawsze uważany był za niechlujny. Ten trend, w pewnym sensie przełamał pewien stereotyp, dzięki czemu jest on akceptowalny społecznie do dziś. Kilka sezonów temu, po dość długim czasie, pojawiła się moda na bujne, ale wystylizowane brody. Niektórzy mężczyźni, niezbyt hojnie obdarzeni przez matkę naturę w tym względzie, decydują się nawet na chirurgiczny przeszczep włosów, który pomaga im osiągnąć wymarzony wygląd „zadbanego drwala”.
A jak to wygląda z damskiego punktu widzenia? Czy kobiety wolą mężczyzn gładko ogolonych czy też tych, którzy z duma noszą wąsy i brody? O tym, już wkrótce…
źródła:
