Chociaż nazwy te brzmi bardzo podobnie – mają inne znaczenie i nie powinno się używać ich zamiennie. Niestety taki sam człon w obu słowach, czyli „cellulit” sprawia, że mylimy je między sobą, a nie powinno tak być. Jedna z nazw oznacza bowiem defekt estetyczny skóry, a druga – groźną chorobę skóry i tkanki podskórnej. Cellulit i cellulitis – czym się różnią?
Cellulit – odwieczny wróg ud i pośladków…
Tak bardzo znienawidzony zwłaszcza przez kobiety cellulit, to nic innego jak zniekształcona tkanka tłuszczowa. Nie bez powodu nazywa się także „skórką pomarańczową”, gdyż tworzy pod skórą zgrubienia przypominające owoc pomarańczy. Skąd się bierze cellulit? Ten specyficzny wygląd naszej skóry wynika z zaburzeń mikrokrążenia, kiedy toksyny nie mogą być efektywnie odprowadzone i zalegają w tkance tłuszczowej. Jej rozrost powoduje charakterystyczne dla cellulitu zbijanie się w grudki. Taki wygląd skóry najczęściej spotyka się w obrębie ud i pośladków, a duże znaczenie dla jego powstania mają także estrogeny. Cellulit nie pojawia się wyłącznie u osób z nadwagą czy otyłością. Może wystąpić zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, niezależnie od wieku. Cellulit i cellulitis – czym się w takim razie różnią?
Cellulitis – niegroźna nazwa, ale groźna choroba…
Cellulit i cellulitis to nie jest to samo. Cellulitis to stan zapalny tkanki łącznej wywołany zakażeniem bakteryjnym. Może dotyczyć skóry, tkanki podskórnej, a także głębszych warstw skóry. Za zapalenie tkanki łącznej odpowiadają najczęściej bakterie Staphycoccus, czyli gronkowce. Za większość zakażeń odpowiedzialny jest gronkowiec złocisty – Staphylococcus aureus. Do grupy osób narażonych na zakażenie należą pacjenci zmagający się z łuszczycą, grzybicą czy egzemą, a także chorujące na cukrzycę. Do tej grupy osób włączają się również pacjenci z obniżoną odpornością (np. zarażeni wirusem HIV) oraz pacjenci z zaburzeniami krążenia kończyn dolnych.
Aby doszło do rozwoju cellulitisu, najczęściej musi nastąpić przerwanie ciągłości skóry. Może się to zdarzyć np. w wyniku operacji, przekłuwania uszu czy wykonywania tatuażu. Do zakażenia dochodzi, kiedy nie zachowano odpowiednich zasad higieny. Zakażenie może także nastąpić po ugryzieniu przez zwierzę lub po ukąszeniu owada. Drobnoustroje nie wymagają głębokiej rany, aby doszło do rozwinięcia zakażenia. Wystarczy nawet niewielkie, niewidoczne uszkodzenie skóry.
Czy trzeba leczyć cellulit i cellulitis?
To zależy od tego, z którą nazwą mamy do czynienia, gdyż cellulit i cellulitis wymagają innego postępowania. Cellulit jest źle kojarzony przez pacjentów, zwłaszcza płci żeńskiej. Jest on natomiast niegroźny i nieszkodliwy dla zdrowia – należy natomiast kontrolować hormony, a także prowadzić zdrowy i aktywny tryb życia. W przypadku rozpoznania cellulitisu wymagane jest wdrożenie leczenia przeciwbakteryjnego – antybiotykoterapii. Zazwyczaj wprowadzone leczenie opiera się na preparatach o rozszerzonym spektrum działania – zarówno przeciwko gronkowcom, jak i paciorkowcom. Zapalenie tkanki łącznej, w przeciwieństwie do cellulitu, może powodować ból. Dlatego pacjentom zaleca się także przyjmowanie doustnych leków przeciwbólowych.
