Operacje plastyczne zyskują coraz więcej zwolenników, dzięki czemu rośnie ich popularność na całym świecie. Dzieje się to nie tylko w przypadku mężczyzn, ale również młodych osób, które decydują się na poddanie zabiegowi. Operacje plastyczne u nastolatków jeszcze do niedawna były tematem tabu. Teraz jednak stały się kwestią bardzo często poruszaną w obszarze chirurgii plastycznej. Istnieją powody, a nawet wskazania, w których młoda osoba może zostać zakwalifikowana do operacji tego typu. Jak rozmawiać z dzieckiem i jak wspólnie przejść przez proces zabiegu i rekonwalescencji? Podpowiadamy!
Konieczność czy fanaberia?
Ten spór wynika najczęściej z rozumienia chirurgii plastycznej jako dziedziny zajmującej się jedynie poprawą urody, a nie wykonującej operacje, które czasami są niezbędne dla dobrego samopoczucia i psychicznego zdrowia pacjentów. Operacje plastyczne u nastolatków często nie są dziecięcą fanaberią. Decydują bowiem o całym dalszym życiu dziecka.
Wada i wynikające z niej konsekwencje (np. wyśmiewanie przez rówieśników) może ukształtować cechy charakteru dziecka i wpłynąć na jego powodzenie w życiu prywatnym i zawodowym. Pamiętajmy, że poczucie akceptacji w środowisku, w którym się znajdujemy znacząco wpływa na prawidłowy rozwój dziecka. Odrzucenie z powodu wyglądu powoduje u malucha stres, frustrację i kompleksy. Może to skłonić je do wycofania się z kontaktów z innymi. To z kolei wpływa na brak pewności siebie, który jest niezbędny, aby utrzymać odpowiednie relacje z innymi.
Operacje plastyczne u nastolatków – przed podjęciem decyzji
Zabiegi tego typu najczęściej wykonuje się w okresie szkolnym dziecka, ponieważ wtedy wygląd staje się dla niego ważny. Wada może natomiast utrudniać integrację dziecka ze środowiskiem. Operacje plastyczne u nastolatków powinny być poprzedzone nie jedynie konsultacją z chirurgiem, ale również pogłębionymi rozmowami rodzica z dzieckiem. Interwencja chirurgiczna powinna być ostatecznością w przypadku, w którym to rówieśnicy nie są w stanie zaakceptować wyglądu dziecka, co znacząco wpływa na jego samopoczucie i życie psychiczne. Czasem jednak to rodzice wstydzą się np. odstających uszu u malucha. W takim przypadku warto poczekać z decyzją, ponieważ ostateczna należy właśnie do dziecka. Warto dbać o budowanie w dziecku pewności siebie i przekonania, że jest wartościowe pomimo defektu.
