Na potrzeby tego artykułu, należałoby raczej napisać „krótko o historii feminizmu”, bo historia wcale nie jest taka zwięzła. Dzisiejszy feminizm nijak się ma do tego pochodzącego z pierwszej fali – w każdej z omawianych „fal” jednak chodzi o to samo – o wywalczenie pewnych praw lub zmianę panującej mentalności. Jak zmieniała się historia feminizmu?
I Fala feminizmu
Początki feminizmu zaczęły się wiele lat przed tzw. pierwszą falą. Pierwszą feministką w czasach Rewolucji Francuskiej była Mary Wollstonecraft, która rozszerzyła rewolucyjne hasła o obronę praw kobiet. W tamtym czasie, jej bardzo radykalne poglądy nie spotkały się z sympatią męskiej części społeczeństwa. Pierwsze kroki jednak zostały podjęte. Przełomowy moment w historii feminizmu nastąpił na przełomie XIX i XX wieku, kiedy powstał w Wielkiej Brytanii ruch sufrażystek. Ówczesny ruch zakładała walkę o równość polityczną kobiet czyli o uczestnictwo w życiu politycznym oraz prawa wyborcze, obronę przed dyskryminującymi ustawami pracowniczymi oraz pomoc kobietom, które pracowały w charakterze prostytutek w zmianie zajęcia. Na zmianę myślenia kobiet niewątpliwe ogromny wpływ miała książka Johna Stuarta Milla — „Poddaństwo kobiet”, która wywarła ogromny wpływ na kobiety w całej Europie. Walka przyjmowała również postać fizyczną. Kobiety związane z ruchem podpalały niezamieszkałe budynki, wybijały szyby w Londynie i niszczyły budynki użyteczności publicznej.
Doprowadziło to do fali aresztowań. Lata walki przyniosły oczekiwany skutek – w 1918 roku w Izbie Lordów przegłosowano reformę wyborczą według której, kobiety otrzymało na terenie Wielkiej Brytanii prawa wyborcze. Prawo to zostało rok później ustanowione także w Polsce. Nie stało się tak jednak w całej Europie. Kobiety w niektórych europejskich krajach jeszcze długo musiały czekać na przyznanie praw wyborczych. Szwajcarki otrzymały je dopiero w 1971 roku! Kwestia praw do zatrudnienia dla kobiet niejako rozwiązała się sama za sprawą I Wojny Światowej, kiedy kobiety zostały zmuszone do pójścia do pracy.
II Fala feminizmu
Kilkadziesiąt lat później, w latach 60-tych XX wieku kobiety znów postanowiły zawalczyć o swoje prawa. Ruch ściśle związany był z działalnością National Organization for Women w Stanach Zjednoczonych a przedmiotem walki było przyznanie kobietom prawa do pracy w zmniejszonej ilości godzin, docenianie pracy kobiet w domu oraz negacja instytucji małżeństwa. Po wpływem amerykańskich ruchów feministycznych, w drugiej połowie lat 60’tych odrodził się ona także w Europie.
W 1986 roku w Wielkiej Brytanii ruch feministyczny był już zorganizowany, a w 1970 roku odbyła się pierwsza ogólnokrajowa konferencja z udziałem 600 uczestniczek. Przyjęto następujące założenia: dostęp do bezpłatnej antykoncepcji i prawo do aborcji bez podawania powodu, równy z mężczyznami dostęp do kształcenia i pracy, równego opłacania pracy oraz otwarcia całodziennych żłobków. Przez kolejne lata, podczas konferencji „dokładano” kolejne założenia dotyczące m.in. niezależności finansowej oraz prawo do określania preferencji seksualnych. Jak widać, założenia II fali w dużym stopniu miały wymiar obyczajowy i znacznie różniły się od walki w pierwszej fali feminizmu. Ruchy feministyczne lat 60’tych i 70’tych wpłynęły na pojawienie się placówek zajmujących się prawami i sytuacją kobiet oraz utworzenie sieci organizacyjnej samopomocy kobiet, dzięki którym kobiety mogą rozwiązywać swoje problemy we wszystkich dziedzinach życia społecznego.
III Fala feminizmu
Ruchy społeczne powstałe w latach 90’tych ubiegłego wieku. Najważniejszą różnicą w stosunku do pozostałych fal, jest mniejsze skupienie na relacjach damsko-męskich, a większy nacisk na walkę z ogólną niesprawiedliwością – wobec innych ras niż biała lub wobec homoseksualistów. Tzw. III fala w dużym stopniu skupia się także na pojęciu kobiecości, która powinna zostać niezdefiniowana i być taka, jak widzi ją dana jednostka. Dużą wagę przykłada się do wolnego wyboru w każdej dziedzinie życia i walki z panującymi wzorcami i stereotypami. Walka feministek obecnie ma zupełnie inny wymiar niż 100 lat temu i nie musi być już tak agresywna.
źródło
„Historia baby z wąsami czyli feminizm wczoraj i dziś”, Aneta Kapelusz
